Isang Talumpati para kay Inay

Paalam Ina

ni Manuel Xanders

(Iniwasto ni G. Danilo Del Mundo, -guro sa Sanaysay at Talumpati)

           Sa pagbukas at pagsara ng aking mga mata tanging mukha niya ang lagging nakikita. Paghahanda ng aking sarili’y siya ang katuwang hanggang sa pagpapahinga’y siya pa rin ang kasama.

Naalala ko pa noon, noong ako’y musmos pa lamang, siya ang unang guro sa aking buhay. Bawat bigkas ng letra’y hinihimay-himay, mag paggalaw ng tama ay isinasalarawan. Tuwing ako’y namamali nakapaninindig na tingin ang ganti ngunit kapag sa pagwawasto ay nakararami, matamis na halik at ngiti ang sukli.

Sa araw ng pagpasok sa paaralan mga palad niya’y nakakabit sa aking mga kamay. Pagyakap ang habilin sa paghatid, ice cream at halik naman sa pag-uwi.

Tuwing sasapit ang kapaskuhan, krismas tri’y kanyang inihahanda. Aya niya sa aki’y “Anak, ako’y iyong tulungan.” Mabilis na pagtugon dapat aking isagawa. Sa pagkabit ng palamuti’y ngiti at galak ang handa naming at mga palad naman niya ang pampatamis sa paglalagay ng bituin sa langit.

Ngayong siya ay namamahinga na, pagsisisi ang nananariwa ‘pagkat dati’y naging pabigat din tulad ng iba. Pag-ibig sa kanya’y hindi naipakita, bakit ngayon lang nasaisip nang siya ay nakakahon na? Kaya ngayo’y pagpapatawad at pagmamahal pabaon sa paglalakbay niya.

Anim na taon na ang nakalipas nang siya ay magdesisyong mamahinga, bakit ang puso ko’y patuloy na nangungulila pa sa’yo ina? Ikaw na siyang ilaw ng tahanan bakit tila nadiliman mo ako ng iyong pagpanaw?

Kapayapaan ang panambitan sa iyong kaluluwa at sa takdang panahon tayo sana ay muling magkita.

Pangakong ako’y magbabayad at may interes pa, -sa mga pag-aarugang iyong inialay. Patuloy kong babaunin ‘yong turo sa buhay na patuloy gumalang sa lahat ng magulang.

Ikaw na aking tanglaw sa bawat gabing maingay, nagbibigay lakas ng loob sa bawat suliraning kinakaharap. Pag-ibig mong patuloy na mabubuhay Habang ikaw’y nahihimlay. Kaya ina, paalam na.